ΑΝΩΤΑΤΗ ΣΧΟΛΗ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Τελετή αναγόρευσης του Θεωρητικού της Τέχνης κ. Ντένη Ζαχαρόπουλου σε Επίτιμο Διδάκτορα του Τμήματος Εικαστικών Τεχνών, της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών.
Η Σύγκλητος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών (συνεδρία 16ης Μαρτίου 2010) αναγνωρίζοντας στο επιμελητικό έργο, στον κριτικό και θεωρητικό λόγο, και στη συνολική δραστηριότητα του Θεωρητικού της Τέχνης κ. Ντένη Ζαχαρόπουλου, ένα διακεκριμένο έργο υψηλής ποιότητας, που έχει συμβάλει ουσιαστικά στη διαμόρφωση της Σύγχρονης Ευρωπαϊκής Τέχνης και το οποίο τον ανέδειξε σε προσωπικότητα διεθνούς εμβέλειας στο χώρο των Γραμμάτων και των Τεχνών, αποφάσισε ομόφωνα, την αναγόρευσή του σε Επίτιμο Διδάκτορα του Τμήματος Εικαστικών Τεχνών της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών.
Η τελετή αναγόρευσης θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2011, στις 19.30 στην Aiθουσα Τζιόρτζιο ντε Κίρικο της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, Πειραιώς 256, Ρέντης.
Θα ακολουθήσει παρουσίαση του έργου του Ντένη Ζαχαρόπουλου.
Προσφώνηση από τον Πρύτανη της ΑΣΚΤ, Αναπληρωτή Καθηγητή κ. Γιώργο Χαρβαλιά.
Ομιλία από τον Επίκουρο Καθηγητή της ΑΣΚΤ κ. Παναγιώτη Πούλο.
Ομιλία από τον Επίκουρο Καθηγητή του Πάντειου Πανεπιστημίου κ. Διονύση Καββαθά.
Αντιφώνηση του Eπίτιμου Διδάκτορα της ΑΣΚΤ κ. Ντένη Ζαχαρόπουλου.
Επικοινωνία: Γραφείο Δημοσίων Σχέσεων Α.Σ.Κ.Τ.
Τηλ : 2103817156-2103897121
Email : rector@asfa.gr , elenakar@asfa.gr
http://www.asfa.gr/
Ντένης Ζαχαρόπουλος, ιστορικός και κριτικός της τέχνης, Καλλιτεχνικός διευθυντής του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονίκη.
Γεννήθηκε το 1952 στην Αθήνα, σε οικογένεια με ιδιαίτερη σχέση με τις τέχνες και τα γράμματα. Τελείωσε το Λεόντειο Λύκειο κι έκανε παράλληλα σπουδές μουσικής και μουσικολογίας στο Ωδείο Αθηνών. Το 1971 έφυγε στην Γαλλία, όπου σπούδασε Σύγχρονη Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Aix en Provence, καθώς και στο Παρίσι, στην Ανωτάτη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών ( E.H.E.S.S.). Ειδικεύτηκε δίπλα στον Jean Cassou, τον Gaëtan Picon, τον Louis Marin και τον Roland Barthes στην ιστορία και θεωρία της τέχνης και της λογοτεχνίας, τη σημειολογία και την κοινωνιολογία της τέχνης και του πολιτισμού.
Διετέλεσε επιμελητής πολλών εκθέσεων και συνεργάτης πολλών μουσείων και θεσμών στην Ευρώπη και την Αμερική. Μεταξύ των εκθέσεων τις οποίες διοργάνωσε είναι ατομικές ή αναδρομικές εκθέσεις των Χαλεπά, Κανιάρη, Δανιήλ, Ζογγολόπουλου, Κουνέλλη, Ακριθάκη, Γαΐτη, Θόδωρου, Παπασπύρου, Mario Merz, Marisa Merz, Pistoletto, Paolini, Calzolari, Zorio, Gerhard Richter, Carl Andre, Joseph Kosuth, Chérif et Silvie Defraoui, Pat Steir, Louise Bourgeois, Per Kirkeby, Herbert Brandl, Franz West, Thomas Schütte, Harald Klingelhöller, Helmut Dorner, Matt Mullican, Reinhard Mucha, Adriam Schiess, Jean Marc Bustamante, Michel François, Isa Genzken, Eugène Leroy, καθώς και ομαδικές ή θεματικές όπως οι Promenades (με την Adelina von Fürstenberg), Parc Lullin, Γενεύη 1985, Dispositif-Sculpture (με την Suzanne Pagé), Musée d'Art Moderne de la Ville de Paris, Παρίσι 1985, Malerei-Wandmalerei (με τον Peter Pakesch), Kunstverein, Γκρατς 1986, Juxtappositions (με την Alanna Heis), P.S.1, Νέα Υόρκη 1997, Le Diaphane, Musée des Beaux Arts, Frac et Ersep, Tourcoing 1990, Spiegelsprung, Academie der Bildenen Kunste, Βιέννη 1994, Τόπος και Μορφή, Μουσείο της πόλεως των Αθηνών, Αθήνα, 2004, Breakthrough, (με την Κατερίνα Γρέγου και την Σάνια Παπά), Cultural Olympics, Μαδρίτη 2004, Το άκτιστο και το ασύλληπτο, Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο και SARCHA, Αθήνα 2008, Η Πρώτη Εικόνα, Centre Régional d'Art Contemporain de Languedoc-Roussillon, Sète 2009. Μερικές από τις εκθέσεις που διοργάνωσε στο Domaine de Kerguéhennec, Centre d'art contemporain της Βρετάνης ήταν οι De la main à la tête, l'objet théorique, 1994, Synaxis/Praxis 1994, Insomnie, 1995, Densité ou le musée inimaginable, 1997, Chronique, 1998, ενώ στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Οι Πρωτοπόροι, Μια άποψη της τέχνης στην Ελλάδα κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, Θεσσαλονίκη 2003, Τόπος: Εγγονόπουλος, Θεσσαλονίκη 2007, Ποιος είναι εδώ;, Θεσσαλονίκη 2007, Τόποι: μια άποψη, ένα μουσείο, μια συλλογή, μια ιστορία. Η σύγχρονη τέχνη στη μεταπολεμική Ελλάδα μέσα από τις συλλογές του ΜΜΣΤ, Μουσείο Μπενάκη (Πειραιώς) Ζάππειο Μέγαρο, ΑΣΚΤ, Μουσείο Άλεξ Μυλωνά, Αθήνα 2007, και ΜΜΣΤ Θεσσαλονίκη 2008, Η Πρώτη Εικόνα-Σεκάνς, μια έκθεση για τα 30 χρόνια του ΜΜΣΤ (με την Manuela Annibali και την υποστήριξη των Alanna Heiss, Adelina von Fürstenberg, Noëlle Tissier, Paolo Colombo, Vicente Todoli), ΜΜΣΤ, Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού, Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Γενί Τζαμί, Αλατζά Ιμαρέτ, Θεσσαλονίκη 2009.
Το 1992 εξελέγη συν-διευθυντής της Ντοκουμέντα ΙΧ, Κάσσελ (με τον Jan Hoet, τον Pierluigi Tazzi και τον Bart de Baere). Το 1999 διετέλεσε επίτροπος του Γαλλικού Περίπτερου της 48ης Biennale της Βενετίας (με τον Hou Han Rou).
Aπό το 1992 ως το 1999 ανέλαβε τη διεύθυνση του Domaine de Kerguéhennec, του πρώτου Πάρκου Γλυπτικής στη Γαλλία και στη συνέχεια Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης, το οποίο είχε ιδρυθεί το 1986. Εκεί ανέπτυξε συστηματικά προγράμματα δημιουργικής φιλοξενίας καλλιτεχνών, διεπιστημονικό ερευνητικό πρόγραμμα για τη συνεργασία των τεχνών, εκλέχτηκε μέλος του ευρωπαϊκού δίκτυου συνάντησης και συνεργάστηκε για την αξιοποίηση της πολιτιστικής κι αρχιτεκτονικής κληρονομιάς και τη διαδικτύωση εκπαιδευτικών και καλλιτεχνικών θεσμών και ιδρυμάτων.
Έζησε 30 χρόνια στη Γαλλία κι έφτασε στο βαθμό του Γενικού Επιθεωρητή Καλών Τεχνών του Υπουργείου Πολιτισμού το 1999, όπου και ολοκλήρωσε τη μόνιμη παρουσίαση μοντέρνας και σύγχρονης γλυπτικής στον Κήπο του Κεραμεικού του Λούβρου το καλοκαίρι του 2000. Στη συνέχεια παραιτήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού κι επέστρεψε στην Ελλάδα όπου ανέλαβε και ίδρυσε το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Καλαμπάκας με τη Συλλογή Μπέλτσιου (2001-2003), ενώ από το 2006 μέχρι σήμερα είναι ο πρώτος καλλιτεχνικός διευθυντής του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στη Θεσσαλονίκη.
Έχει δημοσιεύσει μεγάλο αριθμό θεωρητικών και κριτικών άρθρων και μελετών, καταλόγων και βιβλίων πάνω στην ιστορία της τέχνης, τη θεωρία της σύγχρονης τέχνης, τη γλυπτική και τη ζωγραφική, έχει συντάξει μονογραφίες κι αναδρομικούς καταλόγους σημαντικών καλλιτεχνών, δοκίμια με θέματα αισθητικής, φιλοσοφίας, ιστορίας, κοινωνιολογίας της τέχνης, σε πολυάριθμες γλώσσες. Έχει συνεργαστεί με ειδικευμένα περιοδικά τέχνης μεταξύ των οποίων τα Artforum, Artistes, Parkett, Acrobat - Mime Parfait, Opus, Domus, Museums Journal, Furor, Arte e Dossier, Flash art, Julliet, Faces, Τεύχος, Άρτι, Artime, Χνάρι, Λωτός, Κύμματα, κλπ.
Έχει διατελέσει ειδικός κι επιστημονικός σύμβουλος σε πολλούς δημόσιους πολιτιστικούς θεσμούς και ιδιαίτερα της επιτροπής Εμπειρογνωμόνων (AFAA) του Υπουργείου Εξωτερικών της Γαλλίας (1993-1999), της Εθνικής Συλλογής Σύγχρονης Τέχνης (FNAC) της Γαλλίας (1993-1999), των περιφερειακών Συλλογών (FRAC) του Nord/Pas de Calais και της Champagne-Ardennes, του Υπουργείου Πολιτισμού της Ισπανίας (1987-1989), του Υπουργείου Δημόσιας Εκπαίδευσης της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Ελβετίας (από το 2000), καθώς και ιδιωτικών Ιδρυμάτων και Συλλογών.
Δίδαξε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Γενεύης, ESAV (1984-1991), στη Σχολή του Magasin στην Grenoble (1986-1993), στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βιέννης όπου και εξελέγη καθηγητής και διευθυντής του Ινστιτούτου Σύγχρονης Τέχνης (1991-1996), στη Rijksakademie του Άμστερνταμ (1996-2002). Δίδαξε επίσης στην Ανωτάτη Περιφερειακή Σχολή Καλών Τεχνών της Tourcoing (1989-1991), στο Σεμινάριο για Επιμελητές του Royal College of Arts στο Λονδίνο (1992-1996), στη Σχολή Καλών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Βέρνης (2000-2003) και στο Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου του Αιγαίου, Μυτιλήνη (2002-2010).
Έχει συμμετάσχει, οργανώσει και διευθύνει μεγάλο αριθμό ημερίδων, συμποσίων και συνεδρίων και έχει συνεργαστεί με εκπαιδευτικά και πανεπιστημιακά ιδρύματα, μουσεία και πολιτιστικούς θεσμούς στην Ευρώπη και Αμερική.
Είναι Ιππότης του Τάγματος Τεχνών και Γραμμάτων της Γαλλικής Δημοκρατίας κι έχει τιμηθεί με το Σταυρό Τιμής των Τεχνών και των Επιστημών της Αυστριακής Δημοκρατίας και με το Αργυρό Εξκάλιμπουρ της Περιφέρειας της Βρετάνης.
Τα έργα των Madeleine Dietz και Annette Sauermann διαχειρίζονται βασικά υλικά της μοντέρνας και σύγχρονης γλυπτικής (χώμα, φως, ατσάλι, μπετόν, πλεξιγκλάς) με τρόπο αντίστοιχο της αρχιτεκτονικής, για να «χτίσουν» εικόνες. Οι δύο καλλιτέχνιδες χειρίζονται με καθαρά εικαστικό τρόπο το λεξιλόγιο της αρχιτεκτονικής, για να δημιουργήσουν έργα επίτοιχα, που θυμίζουν άλλοτε διακοσμητικά αρχιτεκτονικά στοιχεία (ανάγλυφα) και άλλοτε τρισδιάστατα έργα, ζωγραφικά ή ελεύθερα στο χώρο, που παραπέμπουν σε φέροντα αρχιτεκτονικά στοιχεία (τοίχους, στύλους), η χρηστικότητα των οποίων έχει καταργηθεί, ή ακόμη, σε ιδιότυπα κτίσματα/μνημεία. 
